Szkoła Podstawowa w Woli Wielkiej

Życiorys bł. Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

    Stefan Wyszyński przyszedł na świat 3 sierpnia 1901 roku we wsi Zuzela jako drugie dziecko w wielodzietnej rodzinie Stanisława i Julianny Wyszyńskich.  Gdy miał zaledwie 9 lat zmarła jego matka. Uczył się w szkole podstawowej w Andrzejewie, następnie w warszawskim gimnazjum oraz Prywatnej Siedmioklasowej Szkole Handlowej Męskiej w Łomży. W latach 1917-1920 uczęszczał do włocławskiego liceum im. Piusa X, które było Niższym Seminarium Duchownym. Po zdaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. 3 sierpnia 1924 rokuz rąk biskupa Wojciecha Owczarka w kaplicy Matki Bożej w bazylice katedralnej Włocławskiejotrzymał święcenia kapłańskie.. W latach1924-1925 pełnił obowiązki kapłańskie jako wikariusz katedry włocławskiej obejmując jednocześnie stanowisko redaktora dziennika „Słowo Kujawskie”.

    Po czterech latach studiów ( 1925-1929 ) na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał doktorat z nauk społecznych i prawa kanonicznego. Podczas studiów pracował jako wicedyrektor konwiktu księży studentów oraz prowadził duszpasterstwo.

   W 1930 r. pełnił funkcję wikariusza w Przedczu Kujawskim. W tym samym roku obronił pracę doktorską na temat „Prawa Kościoła do szkoły”.

   W 1931 r. był wikariuszem w katedrze Włocławskiej. W tym czasie Prowadził wykłady z ekonomii społecznej w Seminarium Duchownym we Włocławku.

   W latach 1931-1932 prowadził Chrześcijański Uniwersytet Robotniczy, był dyrektorem Diecezjalnych Dzieł Misyjnych.

    Do wybuchu II wojny światowej pełnił obowiązki promotora sprawiedliwości i obrońcy węzła małżeńskiego, a potem sędziego Sądu Biskupiego w Kurii Włocławskiej.
Kierował Sodalicją Mariańską Ziemian Ziemi Kujawsko-Dobrzyńskiej.
Prowadził pracę społeczno-oświatową w Chrześcijańskich Związkach Zawodowych. Zorganizował Katolicki Związek Młodzieży Robotniczej.
Był redaktorem naczelnym „Ateneum Kapłańskiego”, sam wiele publikował.

  Podczas II Wojny światowej apostołował w ukryciu w różnych stronach Polski, m.in. potajemnie głosząc rekolekcje i dni skupienia dla różnych środowisk. Jako znany profesor-społecznik, był imiennie poszukiwany przez Niemców. W okresie Powstania Warszawskiego pełnił obowiązki kapelana grupy AK „Kampinos”, działającej w Laskach i okolicy. W tym czasie sprawował funkcję kapelana szpitala powstańczego w Laskach.

  W lutym 1945 roku wrócił do Włocławka. Został mianowany rektorem SeminariumDuchownego. Jednocześnie z powodu braku księży, wymordowanych przez Niemców sprawował funkcję proboszcza w dwóch parafiach. Dnia 4 marca 1946 roku przez papieża Piusa XIII został mianowany ordynariuszem lubelskim. Sakrę biskupią przyjął 12 maja 1946 roku na Jasnej Górzez rąk kard. Augusta Hlonda. Na swoje hasło biskupie wybrał słowa: Soli Deo (Bogu samemu).

  W latach 1946-1948porządkował zniszczoną przez okupację diecezję, wizytował parafie, wygłaszał liczne kazania, szczególnie w dzielnicach robotniczych Lublina, prowadził rekolekcje, organizował kursy katechetyczne, wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i opiekował się nim jako wielki Kanclerz.

  Po śmierci kardynała Augusta Hlonda, w 1948r., został arcybiskupem Gniezna i Warszawy, Prymasem Polski.

  Podjął służbę Kościołowi w czasach wyjątkowo ciężkich. Od początku, wobec nowej sytuacji ustrojowej dostrzegał palącą potrzebę znalezienia modus vivendi Kościoła w Polsce. Przewidując trafnie dalszy rozwój wydarzeń w kraju i na arenie międzynarodowej, wybrał drogę porozumienia z rządem Polski.

   26 września 1953 roku został aresztowany i ponad trzy lata spędził w różnych miejscach odosobnienia. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku, w Komańczy. W Komańczy, w dniu 16 maja 1956r., napisał tekst odnowienia Ślubów Narodu, które zostały uroczyście złożone na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956r. (bez obecności Prymasa).

   28 października 1956Wrócił do Warszawy, wśród wielkiej radości całego Kościoła polskiego.

   Po wyjściu na wolność z nowym zapałem podjął prymasowską służbę, m.in. przygotowując Kościół i naród do obchodów tysiąclecia chrztu Polski.Zainaugurował Wielką Nowennę – dziewięcioletni czas przygotowania Narodu Polskiego do obchodów Milenium Chrześcijaństwa. Był to program odnowy Ojczyzny w oparciu o Jasnogórskie Śluby Narodu. Prymas niezmordowanie głosił słowo Boże.Z jego inicjatywy rozpoczęło się Nawiedzenie, czyli wędrówka Matki Bożej w kopii Obrazu Jasnogórskiego po wszystkich polskich parafiach.

   Kardynał Wyszyński był też jednym z inicjatorów słynnego orędzia biskupów polskich i biskupów niemieckich, co spotkało się z ostrą reakcją władz komunistycznych.
Pozostawał aktywnym uczestnikiem obrad Soboru Watykańskiego II, podczas którego złożył na ręce papieża Pawła VI memoriał Episkopatu Polski w sprawie ogłoszenia Maryi Matką Kościoła. Prośba ta została spełniona 21 listopada 1964 r.
    Wobec napiętej sytuacji polityczno – społecznej w naszym kraju prymas Wyszyński podejmował starania mające na celu łagodzenie konfliktów na linii rząd – opozycja. W latach 1980 – 1981 pełnił rolę pośrednika w negocjacjach pomiędzy władzą, a „Solidarnością”.
    Prymas Polski Stefan kardynał Wyszyński zmarł 28 maja 1981 r. w Warszawie, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Miał 80 lat, z których 57 przeżył jako kapłan. Przez całe swoje życie nauczał, bronił, przebaczał, dźwigał, krzepił, pocieszał. Myślą przewodnią Jego posługi były słowa widniejące na biskupim herbie „SOLI DEO” (jedynemu Bogu).Trumna z jego ciałem spoczęła w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie, a  pogrzeb stał się wielką manifestacją narodową.
    Uchwałą Sejmu i Senatu RP rok 2021 ogłoszony został rokiem kardynała Stefana Wyszyńskiego w 120. rocznicę urodzin i 40. rocznicę śmierci.

    Kard. Stefan Wyszyński, prymas Polski12 września 2021r. został  oficjalnie włączony przez papieża Franciszka do grona błogosławionych. List Apostolski Franciszka odczytał w czasie mszy beatyfikacyjnej w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie papieski delegat kard. Marcello Semeraro.